Misja Bliski Wschód część druga

Bliski Wschód to miejsce ,gdzie krzyżują  się różne wpływy. Jednak celem naszej misji nie było zwiedzanie , choć Bóg tak kierował ,że w zasadzie niczego nie brakowało. Zrobiłem setki kilometrów swoim suzuki alto i spotkałem wielu fascynujących ludzi. Mam nadzieje , że przybliży to codzienne życie mieszkańców tego pięknego kraju. Poznałem wspólnoty Żydów Mesjanistycznych ,ale także rozmawiałem z Żydami Ortodoksyjnymi . Dzięki uprzejmości szefa Policji w Sderot ,mogłem zobaczyć niezwykłe muzeum złożone z rakiet ,jakie  padały na to miasto. Udało mi się także porozmawiać z młodymi żołnierzami, którzy odbywali szkolenie wojskowe. Rozmawiałem też z tymi ,którzy byli świadkami  najnowszej historii tego młodego państwa. Pojechałem do paru kibuców i osiedli tzw settlements,  gdzie udało mi się porozmawiać z najstarszymi ludżmi , także dziećmi.

 Byłem pod wrażeniem tych  miejsc , organizacji pracy i małej przestępczości. W samym Sderot widać nowe osiedla i jak nas zapewniał dyrektor Misji  Hands of Mercy ",  nie ma tam prawie  bezrobocia, aż nie chciało się wierzyć ,że zaledwie o 20 km dalej ,panuje 50% bezrobocie a dzieci wykorzystywane są do najgorszych prac, a czasami używa się ich jako żywe tarcze. Nie chce teraz pisać  o mojej wizycie i spostrzeżeniach  po drugiej stronie muru, bo to jest temat na inny post czy też film ,jaki pewnie zrobimy. Mogę tylko powiedzieć ,że podczas moich rozmów wśród izraelczyków nie padło nigdy słowo nienawiści a raczej współczucia, jak można wykorzystywać ludzi do polityki i religijnych ambicji.  Może w końcu niektórzy zrozumieją ,żę IDF nie broni tylko swojego kraju przed ideologią islamu lecz całą naszą cywilizacje. Nie wyobrażam sobie, co by się stało, gdyby ISIS rozpoczął tam swoja ofensywę a przecież wszyscy wiemy ,że wtedy Iran natychmiast by wsparł ich działania . Stąd też powinniśmy mieć świadomość z jakimi problemami  i pod jaka presją jest to państwo.

Moje następne wypady nie były już takie spokojne, jak pobyt okolicach strefy Gazy , gdzie życie toczyło się normalnym rytmem. Podczas powrotu do Jerozolimy ,  jechałem przez strefę Autonomii Palestyńskiej . Wybrałem specjalnie tę drogę ,aby zobaczyć jak tam żyją ludzie . Widać było ogromne napięcie w okolicach miasta Hebron , gdzie żołnierz IDF zabił niedoszłego terrorystę. Jechałem dalej na północ , aby po raz kolejny spotkać się z Karen Dunham , która pomimo gróżb islamistów dalej działa we wschodniej Jerozolimie . Razem z jej człowiekiem , który był moim przewodnikiem ,pojechaliśmy pomóc Chrześcijanom nie tylko żywnością ale także rozmową i modlitwą. Byliśmy w domu niezwykłego człowieka , który mimo strasznych warunków , utraty nogi a teraz nawet z  gangrena drugiej  , ma ogromna wiarę, włąśnie dzięki naszemu Panu. Odwiedziłem też dzieci  , które mieszkają w naprawdę trudnych warunkach ,  które nawet trudno nam sobie wyobrazić. Spotkałem też niezwykłą  postać  maratończyka i jego cała rodzinę .   Niezwykła była wizyta w domu,  w którym w ukryciu spotykają się Chrześcijanie oraz w miejscu, gdzie jeżeli Bóg pozwoli ,pośrodku meczetów stanie kościół . Już wkrótce będziecie mogli to wszystko zobaczyć a ja mam nadzieje wrócić tam jeszcze raz .