Depresja Czy Potrafimy Sobie Pomóc ?

Kroscienko 2014 

Pozwoliłem obie umieścic tutaj post mojej koleżanki , którą poznałem na Chrześcijanskim Zlocie w Pensylwani  ubiegłego roku. Jest bardzo bliski mojemu sercu i sądze ,że trafi to wielu którzy odwiedzają mój blog. Szkoda ,że czasami osoby nam bliskie nie widzą co się dzieje wokoło, żyją swoją  " wolnoscią" , próbując kupić swoje szczęscie  lub nawet  sprzedać swoje ideały w imie błednie pojętnej  stabilności życiowej  , nie raz przy tym krzywdząc bliską  sercu sobie osobe.Jak wielu ludzi wyglada na szczesliwych a ukrywa w sobie tak wiele problemów. Jaką maske potrafią na siebie ubrać . Czasami zadroszcze osobom ,które moga wykrzyczeć z siebie wszystko . Jeszcze pewnie parę lat temu w takim momencie załamania wlał bym w siebie hektolitry alkoholu lub kazał sobie aby lekarz uratował moja "dusze" magiczna tabletką prozaku , którym juz nawet dzieci szprycują w Ameryce .Ale nie teraz , nie jestem sam , musze isć do przodu , ktoś jest co mnie kocha naprawdę, bez rzucania pustych słów bez pokrycia . 

Ten post będzie długi, ale jakże ważny. Tak często boimy się pewnych tematów. Nie potrafimy rozmawiać. A powinniśmy. Ci którzy znają mnie osobiście, wiedzą, że miałam depresję. Wiem co to znaczy. Nikt mi wówczas nie potrafił pomóc.Samotność w bólu i rozpaczy jest ciężarem nie do udźwignięcia, potworem który niszczy od środka. Depresja nie ma litości. Myśli o samobójstwie pojawiają się i znikają. Śmierć wydaje się być ratunkiem, uwolnieniem, ulgą. To kłamstwo. Tak często podążamy za tym co ulotne. Nie, nawet nie często, przeważnie. Dbamy o dobry wygląd, markowe ubrania, popularność wśród "przyjaciół", dobry zawód, fajny samochód, jakiś dom. Sama taka byłam. Zamknięta we własnym idealnym światku nie dostrzegałam bólu, cierpienia, chorób, i zwyczajnie ludzi potrzebujących pomocy. Po co burzyć swój piękny, poukładany świat?


 Od weekendu do weekendu, od imprezy do imprezy, od wakacji do wakacji, żyć nie umierać. I nagle zderzenie z realną rzeczywistością. Nagle piękna baśń zamienia się w dramat. I nie wiesz co masz z tym zrobić. Nikt cię nie ostrzegł, nikt nie nauczył, nikt nie pokazał jak sobie radzić. Zostajesz sam w zupełnie nowej sytuacji. Depresja dopada 40 milionów Amerykanów rocznie. Wiem, że to tylko liczby, to tylko statystyki. Ale za tymi cyframi stoją zrozpaczeni ludzie, którzy się zwyczajnie pogubili. Oni są pośród nas. Dlaczego tego nie dostrzegamy? Czy na dzień dzisiejszy ja potrafiłabym pomóc osobie w depresji? Nie wiem. Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Dziś patrzę na świat i życie z zupełnie innej strony. Jezus Chrystus uleczył mnie z mojej depresji, więc na pewno zachęcałabym do sięgnięcia po to " lekarstwo". Mat 11:28 bt "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię." ( Jezus) W świecie pełnym zła, wojen, przemocy, terroryzmu, materializmu, powierzchowności i płytkiej duchowości jest jedna nadzieja. Świadczy o tym moje przemienione życie, i przemienione życia setek takich ludzi jak ja, na których drodze stanął On, Jezus, Zbawiciel. Nie ważne czy świat kpi, nie ważne czy potępia. Czy tego chcemy czy nie, każdy z nas kiedyś umrze. Warto jest zastanowić się nad tym co dalej. Gdzie spędzimy naszą wieczność. Warto w końcu otrząsnąć się z tego letargu i zastanowić nad własnym życiem. Dokąd zmierzamy?Nie ukrywam że nagła, przedwczesna śmierć polonijnego Dj'a wstrząsnęła mną do głębi. Depresja go pokonała, ale kochani, tak nie musi być. Wielu z was będzie w ten weekend na ostatnim pożegnaniu . Niech to będzie czas refleksji dla nas wszystkich
Swiadectwo Pawła